Dün akşam izledim. Ne zamandır vizyonda ama ben ancak dvd'den izleyecek kadar istekli olabildim bu filme karşı. Fransız sinemasında sevdiğim ve sevmediğim şeyler var. Sevdiğim şeyler genelde oyunculuk kalitesi, hikayenin sindirilerek anlatılması gibi başlıklar altında toplanabilir. Sevmediğim ise abartılmış "fazla söze gerek yok" kaygısı. Ne olursa olsun iki kız kardeş havaalanında 15 yıl sonra ilk kez karşılaştıklarında iki kelam çıkar ağızlarından. Bunun gibi zorlama sessizlik anları olmasa Fransız Sineması da sevilesi aslında. Bu film özelinde konuşmak gerekirse sevdiğim şeyler ağır basıyor. Kristin Scott Thomas başrolde çok başarılı. Zaten filmi götüren de hikaye boyunca onun yüz ifadesinin ve vücut dilinin aldığı şekiller... O binlerce şey anlatan bakışlar. Kısacası iyi bir oyunculuk izlemeyi özlediyseniz güzel gider.Bu arada Türkçe'ye seni o kadar çok sevdim ki diye çevrilmiş. Düzgün bir çeviri yapmak gerekirse "Seni uzun zamandır seviyorum" demek daha doğru olur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder